Kağıdın Fısıltısı

Gün batarken,
Mürekkep kokan odamda kaybolacaksın.
Kalemi tutmanın telaşı parmaklarında,
İçinde bir dünya yaratmanın heyecanı,
Dalacaksın;
Dalacaksın satırların labirentinde.
Kelimeler çıkacak karşına, asi;
Şaşıracaksın.
Sayfaları çevirdikçe
Hikayeler düşecek kucağına tane tane;
Sesleri kesildiği an şehrin,
Lambanın loş aydınlığında,
Ansızın,
Bir senfonidir başlayacak zihninde.
Şairler mi dersin, kahramanlar mı dersin;
Aşklar, savaşlar mı dersin, sırlar, kehanetler mi?
Kader ağları, yeminler, dualar, isyanlar mı?
Heyhat!
Ne bekliyorsun ki, bırak kendini okumaya;
Dışarıda hayat varken, aldırma;
Görmüyor musun, her yerde bilgi;
Satır ol, sayfa ol, karakter ol, kahraman ol, mana ol;
Git gidebildiğin yere.
Güneş doğarken,
Kitap hala açık, sen hala oradasın.