Kaçınılmazlık

Beklemek bir şey değil de
umutlanmak kötü be,
martıların
denizlerin
yakınların hatrına
mahkumduk da suskun
paslı tenekeli rüyaların adına
öylesine değil
sökülsün diye değil
sakızdan değil
durmak lazımdı
durmasak olmazdı çünkü
hani bazı
içinde bir gemi batar
sis için
pus için
her lacivertin tonunda derinleşen
kederler için
belki kaptandan habersiz
rotalar için
yol yokuş
son sefer
uzun anılardan kalma
bir yudum gözyaşı için
durmak lazımdı
durmasak olmazdı çünki
fırtına görüldü bir zaman
sonra dinmez oldu iskelelerin uğultusu
yeşil fener
halat filan
kalabalık oldu rıhtımlar
o rıhtımların ağıdı oldu
yas oldu hatta
serim yas ve çöküş için
vedaşmalar oldu
her ayrılığın son çağrısı gemiye verildi
gerisi selamet oldu
kıyılar martılar
dönüşler oldu…
demirler zincirler
ve düdük sesleri
yavaş
yavaş
çok yavaş
hız’da unutulanların aşkına
yavaş’ın içindeki kayıp denizciler için
her vedanın bir usulü vardı
yaşamın kıyısında
atılan adımlar vardı yavaş ve sessiz
bir terk edilişten alınmış
işte bu yüzden durmak lazımdı
durmasak olmazdı çünkü…