Kabullenmek Belki

O, kırgın bir akşamüstü,
Sen, yorgun bir gülümseme.
O, geçmişin yükünü taşırken,
Sen, geleceği düşlüyorsan.
O, sessizce uzaklaşırken,
Sen, suskun bir bekleyişteysen,
Boşuna yorma kendini,
Affedemiyorsun demektir.
Hatıralar onunla değerlenmiyorsa,
Örneğin onsuz güneş batışı,
Denizin kokusu anlamsız geliyorsa,
Yalnızken içtiğin kahve bile
Acı bir tad bırakıyorsa,
Uykusuz geçen gecelerin
Hesabını tutuyorsan,
Affedemiyorsun demektir.
Her yeni günde
Ondan bir iz aramıyorsan,
Bir şarkı, bir melodi
Onu hatırlatmıyorsa,
Gözlerini kapattığında
İlk aklına gelmiyorsa,
Kalbinin en derininde
Sakladığın öfke dinmiyorsa;
Affedemiyorsun demektir.
Yok, o senin için
Bir ders olduysa,
O bütün hatalarda,
Bütün pişmanlıklarda ise,
Ona teşekkür etmekten
Çekinmiyorsan,
Geçmişe takılı kalmaktan
Korkuyorsan,
Kendin için yeni bir yol
Çizebiliyorsan,
Onun için değil,
Kendin için affediyorsan;
İşte o zaman
Affediyorsun demektir.