Kabullenme

İçimin yangını, sessiz çığlıklarım
Senden nasıl da boş yere kaçmışım
Kalabalık caddelerde!
Gel üstüme gel artık
Yak beni, yak
Yalan kokan sözlerinle!
Ah senden ben nasıl da boş yere kaçmışım!
Bilmiyordum ki meğer
Ben hem suçlu hem yargıcım
Ben ama hala anlamıyorum ki
Bunca zaman niye kendimden ayrı durmuşum
Aynı şehrin yabancı sokaklarında
Kayboluşum bundanmış meğer
Belki de alışmaktı tek çare
Bunca acıdan sonra
Şimdi kabulleniyorum seni içimde
Yeniden doğmak için
Ateşinde küllerimden