Adını unutur aynalar,
Yüzünün sükunetine.
Vefaya küserim sonra, sesim kısılır,
Kısık kısık diner yatağıma eski sabahlar.
Bak ne güzel ikinci bahar umutlar açmış içimde,
Bir gerçek vursun da kaybolsun tüm hayaller!
Adını unutur aynalar,
Yorgun tebessüm niyetine.
Sesim kısılır,
Kısık kısık diner saçlarıma eski sabahlar.
Ben her ayrılıkta pişman olurum.
Yine açar umutlarım,
Yine acır hatıralarım,
Yine toprak olurum.
Aşkı görünce kaçacak yeni yüz ararım.
Ve gözlerimi kapatırım eski aşk sözü duyunca.
Sanki kalbim dilime vurmuş sanırım,
Giderken kilitlediğim kapının anahtarı.
Ben her ayrılıkta pişman olurum.
Yine kanar umutlarım,
SAHTE BİR GÜLÜŞÜN ÇUKURLARINA,
YAPRAK YAPRAK ESİR OLURUM!
Bir yanıt yazın