Ey gönül, bir düşün, nerdeyiz şimdi?
Hız çağında kayıp, bir garip gezgin.
Kültürler eriyor, kalplerde sis var,
Empati köprüsü yıkıldı sanki.
Birbirimize sağır, kendimize körüz,
Yabancılaştık, özümüzden uzağız.
Her lisan bir dünya, anlamaz olduk,
Her yüz bir hikaye, duymaz olduk.
Aynı gökyüzüne bakıp, farklı düşler,
Aynı toprağa basıp, ayrı sesler.
Kendi yalnızlığımızda boğulurken,
Başkasının derdiyle dertlenmez olduk,
İnsanlık unuttuk, birer gölgeyiz.
Kimse dinlemiyor, herkes konuşur,
Kendi yankısında kaybolur durur.
Anlamak yerine yargılar dağıtır.
Oysa ki bir tebessüm yeter belki,
Bir hal hatır sormak, bir sıcak el.
Yeniden kurmak için köprüleri,
İçimizdeki yabancıyı yenmeliyiz,
İnsanlığı bulup, kucaklaşmalıyız.
Bir yanıt yazın