Hüzün Coğrafyası

Yüzümde bilmediğim bir telaş, içimde keder.
Hangi haritaya baksam sensizlik var.
Yollar uzak, şehirler yabancı, lisanım lal.
Gözlerim isimsiz bir nehre düşüyor durmadan.
Nereye gitsem, hüznün coğrafyası burası.

Ellerim buz gibi, titrek bir yaprak gibi beklerken.
Unutulmuş bir şarkının nakaratındayım sanki.
Hatıralar birer birer silinirken, acı baki.
Yarım kalmış bir mektup, okunmamış bir şiir gibiyim.
Hangi kelimeyle anlatsam bu dipsiz boşluğu?
Susmak en iyisi, belki de en acısı.

Yüreğimde bir yangın yeri, küller savruluyor.
Gözyaşlarım bir deniz, umutlarım kayıp.
Hangi limana sığınsam fırtına dinmiyor.
Yüzümde çizgiler çoğalırken, zaman acımasız.
Her geçen gün biraz daha eksiliyorum.
Bu hüzün benim kaderim mi, yoksa imtihanım mı?
Bilmiyorum, sadece bekliyorum.