Yüzümde biriken yalanları sildim,
Aynalar artık bana ait değil.
Sözler birer kurşun gibi saplandı,
Gözlerimden akan nehir durulmuyor.
Bir zamanlar kutsal bildiğim o aşk,
Şimdi ruhumda açan bir yara.
İkimiz de biliyorduk,
Bu oyunun sonunu.
Kaybeden olmadı,
Sadece bir hayal kırıklığı,
Ve bir tutam acı kaldı.
Gurur, eski bir dost gibi,
Omuzuma dokundu yine.
Kabullenmek zor olsa da,
Veda vakti geldi çoktan.
Gül kurusu yeminlerin,
Rüzgarda savrulan külleri,
Yarın bambaşka bir ben doğacak.
Bir yanıt yazın