Gri yalan
küçücüktü ilk duyduğumda
ve inanmaktan
bütün hayallerim kırılıyordu
boş odamda
Gri yalan
dürüstlüğün sunduğu acılarla büyüyüp
vicdanıma uzandığında kökleşti
güneşin altında
gerçek sandığım
sahte gülüşler yerine
inanmamı istediği de
her gün biraz daha solan
bir hiçlikti
Gri yalan
adalet adına
sahte bir ayna tuttu
kendi yansımama
ve her sabah
kendime sorduğum soruları
çaresizlik diye bağladı
bir düğüme
Gri yalan
sevgi gibi saygıyı da
boş bir vaatle süsledi
ama kalbime saplanan
o zehirli ok
gözlerim açık olduğu için
kimden geldiğini göremedi…
Bir yanıt yazın