Ağaç büyüdü, kök saldı derine
Yıllar geçti, gövdesi kalınlaştı
Yaprakları yeşilden sarıya döndü
Rüzgarda savruldu, dalları kırıldı
Ama dimdik ayakta kaldı
Gökyüzüne uzanan yalnız bir anıt gibi.
Şimdi gölgesi uzadı, yayıldı toprağa
Hatıralar birikti altında, sevgi, keder
Aşklar başladı, ayrılıklar yaşandı
Fısıltılar duyuldu, şarkılar söylendi
Gölgesi altında dinlenenler oldu
Ağaç, bir ömürlük tanık sessizce.
Bir yanıt yazın