Gölge Oyunları

anımsar mısın,
bir zamanlar hayaller kurardık: uçsuz bucaksız şehirler
ışıkları sönmeyen sokaklarda yersiz yurtsuz dolaşırdık
kimse bizi anlamaz, kimse bizi duymazdı
aynı şarkıları dinler, aynı filmleri izlerdik
farklı dünyaların insanlarıydık sanki

bir gün ansızın ayrılacağımız bir sahne vardı
herkesin kendi sahnesi, kendi rolü vardı o zamanlar
herkes gecenin karanlığında
kendi sahnesini arardı

karanlık sokaklarda yalnızlık
sessizliğin sesiyle yankılanırdı
kendi yollarımıza ayrılır, kaybolurduk
yıldızlar, uzak diyarlar, unutulmuş anılar
ve dünyanın bütün yalnızları
önümüzde belirsizce uzardı

PERDE İNERDİ, IŞIKLAR SÖNERDİ
GÖLGELERİMİZ KAYBOLURDU SİSİN İÇİNDE
BÖYLE ZAMANLARDA İLK ADIMI ATMAKTAN
ÇEKİNİRDİ HERKES
SONRA BİRİ USULCA KAYBOLUR, GERİYE HİÇBİR ŞEY KALMAZDI
ANIMSIYOR MUSUN?