Geçtiğin Yolların İzleri

Beklemek zordur, inan.
Umutla, sevgiyle, sabırla.
Belki de boşuna…

Gözlerimde biriken yaşları silerken,
Rüzgarın fısıltısı kalbime dokunur.
Geçmişin gölgeleri uzanır önüme,
Geleceğe dair endişeyle doluyum.

Zaman akıp gider,
Her anı biriktirerek.
Kaybettiklerim var elbet,
Ama kazandıklarım da oldu.

Sabır, bir dervişin tesbihi gibi,
Çekildikçe ruhumu dinginleştirir.
Her çekişte bir dua,
Her duada bir umut.
Umut, yarınlara dair bir ışık,
Karanlığın içinden sızan.
Pes etmemek gerek,
Yürümeye devam etmeli.
Dikenli yollardan geçsek bile,
Gül bahçelerine ulaşmak için.

Yorulmak yok, düşmek yok,
Sadece devam etmek var.
Her düşüş bir ders,
Her kalkış bir zafer.
Hayat, bir sınavdır aslında,
Sabırla, sevgiyle, umutla geçilecek.
Ve sonunda, huzura kavuşulacak.
Belki de sonsuzluğa…
Ama şimdi, sadece yürümek gerek.

Geçtiğin yolların izleri kalır,
Hatıralar gibi, silinmez.
Her iz bir anlam taşır,
Her anlam bir öğreti.
Öğretilerle yoğrulur ruh,
Olgunlaşır, güzelleşir.
Ve sonunda, bir gün,
Tamamlanır yolculuk.
Ardında bırakarak,
Işıltılı bir miras.