Akşam çöktü yine, ah bu bitmeyen sızı!
Gölgeler uzadı, kalbin derin kuyusu.
Şehir bir kabus gibi, beton yığını,
Ruhum firarda, bilmem nereye sığınır.
Umutsuz bakışlar, her yerde aynı yüz,
Aşk bir yalan, sevda eski bir söz.
Yıldızlar söndü, ay tutulmuş sanki,
Gezegen dönüyor, bir başıboş gemi.
Vicdan kayıp, ahlak rafa kalkmış,
Yarınlar karanlık, bir sis perdesi.
Gecenin tutsağı, insanlık âlemi.
Bir yanıt yazın