Şehir uyur, neonlar sayıklar,
Karanlık bir örtü, sessizliği saklar.
Yapayalnız beklerim, nöbetimdeyim,
Gözlerim karanlığa alışır yavaşça.
Zaman, akmayan bir nehir.
Gecenin bekçisiyim, şehrin uykusunu koruyan,
Her gölge bir sır, her fısıltı bir yabancı ses.
Lambaların altında dans eden toz zerrecikleri,
Hayaletler gibi dolaşır zihnimde anılar.
Bir siren sesi yırtar sessizliği,
Uzaklardan gelen bir köpek uluması,
Yalnızlığımı daha da derinleştirir.
Yıldızlar kaybolur şehrin ışıklarında,
Gökyüzü beton grisi bir perde.
Beklemek, sonsuz bir döngü.
Sabahın ilk ışıklarıyla değişir nöbetim,
Güneş doğar, şehir uyanır.
Ben yorgun bir savaşçı,
Görev tamamlandı, uykuya teslim.
Gece biter, sırlar saklı kalır.
Ve gece nöbeti, bir sonrakine kadar susar.
Bir yanıt yazın