Ezgi Bozukluğu

Kimdi aklımı çelen, üstelik
Yüreğimi yeni bir şarkıya açarken
Melodimi yarım, ritmimi zamansız
Kılan kimdi, ki şimdi yankısı
Kayboluyor eski bir plak gibi odamda
Ama kimdi ruhumu notalara döküp
Uçurumlara fısıldayan büyülü uçurumlara
Biz Ezgi dedik ona, yabancım,sessizliğim,
Kaderimdi belki, ama o çoktandır
Sessizliğin dibine inmiyor artık
İçimde bir keman hüznü, susmalıyım
Duvarlara çalmalıyım umudu ve çaresizliği
Ezgili rüyalar görmeliyim ya da birisi
Yanıt bulmalı içimi kemiren sorulara
Kim sormuyorum kim olursa olsun
Kırık bir mızrapsam acımasız
Bir parmağın ucunda, ki katilim
Şarkılarımı da susturmuştu dönerken
Yine de arıyorum onu, notası
Düşmüş bestelere dönerken beklediklerim
Aynı nağmeyi duymaktan, kısık
Çığlıklardan bıktım, gitmeliyim buralardan
İçimde dağılan sessizliği dinliyorum artık
Bıktım bıktım bıktım
Mecburiyet makamında yaşamaktan.