Yaprak düşerken sessizce, bir şarkı fısıldar rüzgar,
Toprak kokusu karışır havaya, anılar canlanır usulca.
Güneşin solgun ışığı vurur yüzlere, bir veda busesi gibi,
Eylülün sesiyle gelen hüzün, içimizde yankılanır derince.
Kuşlar göç ederken uzaklara, bir hasret bırakır ardında,
Gökyüzü griye döner, sanki ağlar gibi sessizce.
Yollar uzar gider, bilinmez diyarlara doğru,
Eylülün melankolisi çöker, kalbimize bir ağırlık gibi.
Bir yanıt yazın