Evrenin Sesiyle

benim bir suskunluğum var, şehir artık tenha
bir rüzgarın fısıltısını duyuyorum nereye kaçsam
yolumuz uzun ve karanlıkta yıldızlar sanki sönük
yıldızlar sönük ama senin gözlerini bir görsem
bazı tohumlar filizlenir bilirim bazı tohumlar uyur
uyuyan tohumlar için bilmem ne etsem
ey galaksi. bitmeyen evren boşluğu. ey zaman
dinlen. sakla sırrını. sonsuzluğu sakla
ey zaman. akışa bırak kendini yıldızların sanki yok
bir sakin anda evrenle bir arada kalsam
sen varsın ama cevaplar yok geleceğin belli değil
bilmem ki uyuyan tohumları ben mi uyandırsam
bir boşlukta çınlayan bir yalnızlık bestesi
varlığın bir muamma yokluğun bir sitem
sessizliğin derin sularında kaybolan bir gemi
bir umut ışığı ararken karanlığa düşsem
sahi miydi o yıldızların bana göz kırpması
yoksa evrenin bana oynadığı bir oyun mu