Eski Bir Şafak Vakti

Güne uyanır şehir, yorgun ve bitkin.
Bir anlık durulur her şey, sessizlik çöker.
Beklenen aydınlık gelir, usulca, derinden.
Hatıralar canlanır bir bir zihinde,
Eski bir şafak vakti, unutulmuş bir aşk.
Gözlerde biriken yaşlar, içe akıtılır.
Yaralar kabuk bağlar, acılar dinmez.
Yine de umut vardır, yarının şafağında,
Belki yeni bir başlangıç, belki de veda.
Kabullenmek gerekir, hayatın akışını.
Zaman durulmaz akar, geçmiş silinmez.
Yine de yaşam devam eder, neşeyle, kederle.
Gelecek belirsizdir, şafaklar hep aynı.
Yine de umut vardır, her yeni günde.