Her şafak bir eksiklikle doğuyor
Bir melankoli sızıyor sanki tenine
umutsuzlukların ince sızısı
ve hep yarım kalmış gibi
bir şeyler tamamlanacak sanırsın
Yeni vedalar
yeni ayrılıklar kapıda
Bir kış bahçesine dönmüş içim
Oysa yalnız bir gülüştür
sessizliği aşka dönüştüren
Çoktandır bakmadın
gözlerine ve ruhunun aynasına
Zaman ardına takmış da anıları
koşuyor kederin ve yalnızlığın
puslu yollarına
Bir karar anı ki umutla korku
hayallerle pişmanlıklar omuz omuza
Sen ki ey gönlüm
korkuları ve pişmanlıkları sakladın
bunca zaman
Taşıyamaz ruhunun kırık teknesi
bu eksikliği, bu şafak sancılarını
Hayat kelebekler gibi uçarken etrafında
karanlığa sığınma
ey gönlüm
Eksik Sabahlar
Bir yanıt yazın