Eksik İmzalar

Bir yemin ettim kendime,
unutmaya seni,
yüzünü aklımdan atmaya,
sesini duymamaya,
kapanmaya o dünyaya,
geri dönmemeye.
Kaç yıl geçti bilmem,
aynı sokakta yürürken,
gözlerim seni arar,
kalbim bir telaş içinde,
hala o günkü gibi,
bir eksik imza gibi,
yarım kalmış bir defter.
Unutmak mümkün mü sahi?
Yoksa bir yanılgı mı bu,
bir avuntu sadece kendime?
Belki de affetmeliydim seni,
ya da kendimi,
her şeye rağmen,
devam etmeliydik.