Bütün harfleri tüketiyoruz
Ama bilmediğimiz bir şey daha var sanki
Sessizliği dinlemiyoruz
Yüzümüz eskir o zaman
Kirpikler ağırlaşır
Ve ne kadar yavaş anlar olduk olanı
Ve birden anlıyoruz ki
Nadirlik burda başlıyor
Tam da kelimelerin azaldığı yerde
Hatırlanacak bir şarkı yok bu çağda
Dinlenmemiş bir türkü bile yok artık
Böyle diyorum her tartışma sonunda
Yaşadığım şehir de bana yabancılaşıyor her gün
Ne zaman mutlu olmayı düşünsem kavga çıkıyor
Ya da vazgeçiyorum gülmekten sessizce
Uzun bir küskünlük oluyorsun denize baksam
Kelimeler kifayetsizmiş anlıyorum sonunda
Konuşacak bir şeyim kalmamış bu dünyada
Sustum sadece
Bir yanıt yazın