Bir anı gibi sızdı içime
Eflatun leylakların kokusu
Yeniden doğdum sanki o anda
Kaybolmuş ruhumun yorgun busesi
Sessizce doldu genzim o kokuyla
Baharın ilk nefesi gibiydi sanki
Her zerresi umut, her zerresi aşk
Unutulmuş bir şarkıydı sanki çalan
Ruhumun derinliklerinde saklanan
Gözlerim kapandı, bir rüya gördüm
Uçsuz bucaksız bir leylak bahçesi
Mor rengin her tonu dans ediyordu
Arılar neşeyle vızıldıyordu etrafta
Kalbim bir kuş gibi çırpınıyordu
O kokuyla yeniden canlanıyordum
Geçmişin izleri siliniyordu yavaşça
Yepyeni bir başlangıç hissediyordum içimde
Uyandım, o koku hala vardı
Bir anı gibi, bir fısıltı gibi
O koku, bir umut ışığıydı
Kaybolmuş benliğimi bulduran
Bir mucize gibiydi sanki
Yeniden doğdum o kokuyla
Eflatun leylakların büyüsüyle
Ruhumun en derin köşelerinde
Bir bahar sabahı gibiydi sanki her şey
Kaybolmuş umutlarım yeşerdi yeniden
Geleceğe dair bir inanç belirdi içimde
O kokunun izi silinmez artık bende
Eflatun leylak hissi sonsuza dek sürecek.
Bir yanıt yazın