Dijital Veda

Ekran karardı, bir çağ sona erdi.
Sustu bildirimler, yankısı kaldı sanal gülüşlerin.
Bir veda busesi, emojilerle bezenmiş.

Profil resimleri soldu anılarda,
Paylaşımlar silindi, izi kaldı bellekte.
Takipçi sayıları düştü, gerçeklik ağır bastı.
Bloklar konuldu, sınırlar çizildi.
Sessizce kayboluşlar, dijital gölgelerde.
Duygular pikselleşti, anlamını yitirdi.

Sanal dostluklar birer birer dağıldı,
Algoritmalar değişti, yollar ayrıldı.
Yorumlar silindi, beğeniler unutuldu.
Etiketler koptu, bağlar çözüldü.
Retweet’ler sustu, yankısı kaldı sadece.
Hikayeler son buldu, ekran karardı.
Unfollow’lar arttı, yalnızlık derinleşti.
Geriye bir avuç anı, silinmeyen ekran görüntüsü.
Yapayalnız kaldı klavye tuşları.
Bir daha yazılmayacak satırlar beklerken.

Sanal hayat bitti.
Gerçeklik başladı.
Veda edildi.
Yeniden doğuldu.

Bir boşluk kaldı.
Bir eksiklik hissi.
Bir alışkanlık sonu.
Bir yeni başlangıç.

Gözler ekrandan ayrıldı.
Gönül huzurla doldu.
Gerçek dostluklar belirdi.
Hayat yeniden başladı.

Yüz yüze gülüşler, sanalın yerini aldı.
Dokunmanın sıcaklığı, emojileri unutturdu.
Gerçek sohbetler, bildirim seslerini bastırdı.
Yeniden nefes aldım, ekranın ötesinde.
Dijital veda, gerçek hayata davetti.
Bir sonraki maceraya, yelken açma vakti.