Labirent dehlizi, ruhuma kazılı;
Her köşe bir anı, derine yazılı.
Yolumu kaybettim, pusulam kırık,
Dönüş yok, her adım bir sancı bir yıkım.
Aşk mıydı rehber, yoksa kör nefsim mi?
Uçuruma sürükleyen gizli emelim mi?
Yaralarım kabuk bağlamaz, kanar durur;
Her dokunuşta bir feryat, bir figan duyulur.
Aydınlık ararken karanlığa düştüm,
Kendi gölgemden bile ürker oldum.
Çıkış yolu yok mu, bir ışık huzmesi?
Yoksa bu çıkmaz, sonsuz bir bilmece.
Kurtuluş nerede, hangi diyarda?
Yoksa hapsoldum, bu karmaşık rüyada.
Suskun çığlıklarım yankılanır sadece.
Çıkmaz Sokak
Bir yanıt yazın