Cam Kırıklarıyla Beslenen Kalp

O kadar da zor değildir unutmak aslında,
anılar birer diken gibi batmasaydı her nefeste.
Yaşanmamış saymak imkansız değil hiçbir şeyi,
sözler birer zehir gibi akmasaydı dudaklardan.
Ne kadar da kolay olurdu yola devam etmek,
gözler hep aynı yöne bakmaya şartlanmasaydı.
Daha az acıtırdı vedalar belki de,
ardında yarım kalmış bir hikaye bırakmasaydı eğer.
O kadar da karmaşık olmazdı hayat,
basit bir evetle başlasaydı her şey.
Daha katlanılır olurdu yalnızlık,
bir kalabalıkta hissedilmeseydi eğer.
Daha az kanardı içimizdeki çocuk,
oyuncakları elinden alınmasaydı eğer.
Boşa geçmezdi onca yıl belki de,
kader ağlarını örmeseydi sinsice.
Daha az yorardı ruhu hayaller,
gerçeklerle yüzleşmek zorunda kalmasaydı.
Daha çabuk iyileşirdi yaralar,
merhem yerine tuz basılmasaydı her defasında.
Daha anlamlı olurdu suskunluklar,
kelimeler kifayetsiz kalmasaydı eğer.
Kaybolmazdı izlerimiz sokaklarda,
yol ayrımları bu kadar keskin olmasaydı eğer.
Daha sıcak olurdu kış geceleri,
güneş bir daha doğmayacakmış gibi hissettirmeseydi.
Daha kolay olurdu affetmek belki de,
pişmanlıklar bir fayda etmeseydi eğer.