Yine bir cam kırığı
güneşte parladı
unutulmuş bir anının
keskin hatırası
batıverdi çıplak ayağa
Ne çok suskunluk birikmiş
buzlu bir kış gecesinde
sarılan bir umut gibiydi oysa
şimdi dağılmış sessizliğe
her parça ayrı bir yara
kanıksamış tenimde
Bir şehir kadar soğuk
yalnız bir odada
cam kırığı hala orada
belki de bir gün unutulur
Bir yanıt yazın