Cam Kafes

Yüksek duvarlar ördüler içime
Dışarıyı göremem, sesim duyulmaz
Uçmak istesem kanatlarım kırık
Özgürlük masalları anlatılır durulmaz
Sözde sevgiyle bağladılar
Kilit vurdular hayallerime
Gülmemi beklediler
Sessizliğim yankılanır odalarda
Kimse duymaz feryadımı
Sahte gülücükler taktım yüzüme
Rol yaparım her gün usanmadan
Gerçek beni saklarım derinde
Korkarım açığa çıkmaktan
Ya yargılarlarsa, ya anlamazlarsa?
Yapay çiçekler suluyorum her gün
Solmasınlar diye çabalıyorum
Oysa içimde bir umut var
Yeşermek için can atan
Bahar gelecek elbet
Belki o zaman
Cam kafes kırılır
Ve ben özgürlüğe uçarım