Cam Fanus Kalp

Şehirde bir başıma kaldım
Yorgun ruhum sensiz bir yoldaş
Düşlerimi sana adadım
Kayboldum ben acı bir savaşta
Şimdi aşkınla yanarım
Yaralı bir serçe gibi titrerim sensiz
Umutsuz bir bekleyiş içindeyim hala
Gözlerim seni arar durur her yerde
Kalbim bir cam fanus içinde saklı
Kırılgan, narin, sana muhtaç bir halde
Sessiz çığlıklarım yükselir derinden
Aşkın bir zehir gibi aktı içime
Bir sözün yeterdi iyileşmeye
Bir bakışın hayata döndürmeye
Şimdi küllerim savrulur rüzgarda
Özlemim dinmez hiç bir zaman
Hasretim bir yangın gibi içimde
Sensiz geçen her gün ziyan
Yalnızlığım bir dert deryası
Nereye gitsem hep sen varsın
Yokluğunda bir garip oldum
Aşkınla ben yeniden doğdum
Yanarım…