Boşlukta Yankı

Yazdı gönül, eridi mum misali,
Yokluk sardı, bir iç yangını hali.
Bir zamanlar coşkun akan sel gibiydi,
Şimdi kurumuş bir dere yatağı kaldı.
Ne kaldı elde, bir avuç kül mü sadece?
Oysa ne umutlar beslemişti bu yürek.
Güneşin yakıcı sıcaklığı altında,
Serin bir gölgeye sığınmak dileği.
Boşlukta yankılanan bir feryat şimdi,
Kaybolan hayallerin acımasız izi.
Bir varmış, bir yokmuş misali yaşananlar,
Unutulmaz bir yara bıraktı derinde.
Yaz bitti, yapraklar sarardı soldu,
Yokluğun sessizliği ruhuma doldu.