Bir Cinnet Sabahıydı Belki

Bir cinnet sabahıydı belki yaşananlar
Sessizce sokuldum
Görmezden geldim olanları
Sanki tenimde hep
Ayrılığın, unutulmuş bir vedanın burukluğu
Belki de bir yabancının gözlerinde gördüğüm hüzün
Yaşanmamış bir aşkın solgunluğu
Tenimde hep
Sarı bir yaprak misali savruldum
Bütün yıl
Bir cinnet
Kimse tutmadı elimden
Bıraktılar düşeyim
Aslında sarı da değildi pek
Solgun bir gülün renginde
Yani umutsuzluğun denizinde
Kaybolmuş bir gemi gibiydim
Çünkü yalanlar gerçekle
Gerçekler yalanla
Anlayınca bir gün karıştığını
Geçirir her saniye acı bir yolculuğu
Ama bir anlam eksik gibidir sevgide
Vicdanın kalbinin alışkanlığına karşı
Aklın fısıltılarıyla hiç uyumlu değil.