Betonarme Hüzün

Yüksek duvarların ardında saklı
Betonarme bir hüzün taşıyorum içimde,
Gökyüzüne uzanan binalar gibi,
Soğuk ve yabancı,
Yalnızlığın mimarı sanki.
Her katında bir anı birikiyor,
Sonsuzluğa uzayan merdivenlerde.
Şehir gürültüsüne karışan fısıltım,
Kayboluyor kalabalık caddelerde.
Bir serçe misali konmak isterdim,
O yüksek duvarların tepesine
Özgürlüğün şarkısını söylemek için.
Ama köklerim derinde,
Betona sımsıkı tutunmuş,
Koparmak imkansız,
Sessiz çığlıklarım yankılanır,
Bu betonarme hüzün içinde.