Beton Yorgunluğu

Şehrin grisi
Sinmiş ruhuma
Biriken dertler
Ağırlık omuzda
Yüksek binalar
Sımsıkı sarıyor beni
Gökyüzü bir şerit
Sıkışmış nefesim
Beton kokusu genzimde
İnsanlar telaşlı
Yüzler maskelenmiş
Kaybolan gülüşler
Sahte sevinçler
Yürekler yaralı
Bir umut ışığı
Arıyorum gözlerde
Belki bir tebessüm
Sokak lambaları
Yapayalnız parlıyor
Karanlıkta saklanan
Umutsuz fısıltılar
Yankılanıyor her yerde