Kayboldum, bu şehrin karmaşasında,
Sanki bir sis perdesi.
Her köşe tanıdık ama yabancı,
Bir garip telaşe.
Boşluktayım,
Ne yapsam nafile.
Anlamsız bir koşuşturma.
Bir ses arıyorum, yankısı olmayan,
Bir el istiyorum, tutan.
Bu beton yığınında nefes almak zor,
Umut yok, sadece keder.
Ve ben, bu şehrin yalnız çocuğu,
Sessizce ağlayan.
Beton Yalnızlık
Bir yanıt yazın