Beton Uykusundan Uyanış

Yüzümde biriken şehrin tozu
Eskimiş bir umut gibi duruyor
Ruhumun atlasında kaybolmuş
Yarınlarımı arıyorum
Yüksek binaların gölgesinde
Saklanmış bir melodi duyuyorum
Çelik ve camın soğukluğunda
Yitirilmiş bir sıcaklık arıyorum
Kalabalığın içinde yalnızlığın
Keskin bıçağı saplanıyor içime
Bir çıkış yolu belki bir nefes
Sonsuz bir labirentte kaybolmuş
Umutlarım tükenirken
Bir ışık arıyorum
Sessiz çığlıklarım duyulmuyor
Yeniden doğmak için
Kendimi bulmalıyım
Beton uykusundan uyanıp
Güneşe dönmeliyim