Beton Ormanının Yalnız Ağacı

Bir umut yeşermesini beklediğim
o kör kuytularda
şehir acımasız, ruhum yorgun.
Binalar göğe uzanırken
güneşin solgun ışığı
kalbime düşen bir sızı.
Ağaçlar betonun arasında
yalnız, çaresiz
bir fısıltı duyulur.
Modern hayatın karmaşası
aşklar sanal, sevgiler yapay
bir dokunuş arıyorum
kaybolmuş ruhumun izinde.
Belki bir gün yeşeririm yeniden.