Beton Ormanda Sabah Yürüyüşü

Güneşin ilk ışığı camlara vurur usulca,
Şehrin uyanışı başlar bir telaşla, aceleyle.
Ruhum bir an durulur, kaybolur bu hengâmede,
Beton ormanın içinde bir umut filizlenir içimde,
Yabancılaşmış kalplerde bir sıcaklık ararım.
Asfalt yolların kokusu karışır egzoz dumanına,
Yüksek binalar gökyüzüne uzanır bir yarışla.
Kuş sesleri duyulmaz, sirenler çalar durmadan,
Yüzler ifadesiz, gözler yorgun, bir karmaşa.
Bir ağaç gölgesinde soluklanır, hatırlarım doğayı,
Empati kurarım bu beton yığınına sıkışan insanlarla,
Her birinin içinde saklı bir özlem, bir arayış var.
Şehir bir girdap, ruhlar savrulur durmadan,
Bir tebessüm yeter, bir dokunuş, bir merhaba.
Belki de bu beton ormanda yeşerecek bir sevgi,
Yeniden umut dolacak içimiz, hayata karışırız,
Yüreklerde saklı kalmış o sıcaklığı buluruz.