Beton Nilüferler

Asfalt yankılanır, bir siren sesiyle
Bir yandan koşar kız, topukları kırık,
Umudu bir düş gibi silinir içinden,
Şehir boyunca, yapayalnız, çıplak.
Beton nilüferler arasında Ophelia!
Kirpiklerine yapışır dumanı şehrin.
Açılır yüreği dünyanın yüküyle,
Seyrederdi binalar, sessiz, derin.
İnsan kalbi o zamanlar da vardı,
Daha sessizdi, daha kırılgandı ama eskisinden,
Sakladılar kalbini Ophelia’nin,
Beton nilüferler gibi solardı.
Şimdi de erkekler caddelerde,
Büyük eller, sert bakışlar, yalanlar.
Ama nerde onlar, nerde Ophelia,
Nerde samimiyet, nerde saf sevdalar.
Aşkımız saklandı ekranlarda.
Yapay geyik, yapay ceylan,
Ayrı dünyalarda yaşar gider.
Bir dokunmak kaldı sanatlarda.