Beton Bahar

Cephede açmayan bir çiçek gibi
Yaz geldi, küllerin kokusu sindi şehre
Ruhum beton yığını, sanki eski bir gemi
Bir umut belirdi, hayallerim yine de
Yeşerecek miyim, bilmem, bu şehirde
Aşk mı, bir yanılgı mı bu çağda?
Kalpler mi, yoksa ekranlar mı ağda?
Yapay bir sevinç var her bakışta
Gözlerim ararken bir sıcak gülüşü
Modern yalnızlık sardı dört bir yanı
Bir yabancı gibi, kendi özgürlüğü
Aradığım o eski aşkı, o saf sevdayı
Bulabilecek miyim bu yalan dünyayı
Sokak lambaları altında bir gölgeyim
Geçmişin izleri sinmiş ruhuma derin
Yüzümde bir tebessüm, sahte bir maske
Acılarımı saklayan, içimde bir ülke
Bir umut ışığı arıyorum her nefeste
Belki de bir gün, aşk yeniden yeşerecek
Beton bahar bile bir gün çiçek açacak
Yüzlerde sahte gülüşler, vitrinlerde yalanlar
Bir maskeli balo sanki tüm bu yaşananlar
Kalplerdeki pası kim silecek, kim arınacak
Herkes bir yabancı, herkes bir yolcu burada
Bir tutam sevgi, bir damla merhamet arıyorum
Belki de bu şehirde, yeniden doğacağım
Beton bahar bile bir gün çiçek açacak, biliyorum.