Belki Bir Yanılsama

şüphenin
avuçlarıma dolduğu bir ikindi vaktiydi
sen bakışlarını duvarlarda gezdirirsin
duvarlar senin düşlerinin üstünde yıkılırlar
içini boşluk doldurur
belki bir yanılsama
silinmiş hatıraların ardında solgun bir anı
senin eksik olduğun
belki bir yanılsama
ellerin muhakkak yorgun elleridir
hep kimsenin duymadığı şarkılar söylersin
onlar neden daima ayrılık şarkılarıdır
umutsuzluktan bahseder
boz toprakta kuru bir yaprak gibi savrulup giden
umutsuzluktan
ve terk edilmiş evlerden bahseder
ışıksız penceresiz terk edilmiş evlerden
gökyüzünde mor bir hüzün belirdiğini görürsün
sen birden gökyüzünde kaybolursun
gözlerinin nemi
belki bir yanılsama
elinde değildir akşam sessizliğinde ürpersin
kasım’dan itibaren günler ağırdır kısadır
caddeler usanır gidip gelirler
caddelerin üstüne karanlık çöker
karanlığın üstüne yalnızlığın sesi düşer
bir ses bir sesin peşinden gider
seslerin yittiği yer
belki bir yanılsama
sessizlikte bir şeyler kırılır dağılır
yakından tanıdık yüzler belirir
sen bakışlarını duvarlarda gezdirirsin
bakışın hayallerimi karartır
hatırlarsın
sen bakışlarını duvarlarda gezdirirsin