Sihrin bittiği yerde, firakın yeli eser;
Aşk sandığımız duman, bir anda her şeyi keser.
Gözler bir zamanlar gülerdi, şimdi nemli;
Yürek bir zamanlar atardı, şimdi gamlı.
Bir umut vardı içimde, bir gülüş vardı;
Şimdi karanlık bir kuyu, kimse beni sarmadı.
Yalanmış her söz, her bakış, her dokunuş;
Bir hayal aleminde yaşamışım, ne tuhaf bir düşünüş.
Aşkın izleri silinir mi zamanla?
Yoksa bir ömür boyu taşınır mı bu acı?
Bilmiyorum, sadece susuyorum, içimde bir fırtına;
Belki de aşk değilmiş, sadece bir yanılgı.
Gönlümde açılan yara kapanır mı acep?
Yoksa bir ömür boyu kanar mı gizlice?
Sessiz çığlıklarım duyulur mu bir gün?
Yoksa kaybolur mu bu fani dünyada sonsuzca?
Bir yanıt yazın