Şimdi bir zaman geçti içimden,
Kovdum ama unutamadım.
Kim bilir hangi yollarda,
Hangi yüzlerde saklıdır, bilemedim.
Belki de çocukluk bahçelerinden geçmiştir,
Salıncak sesleri, gül kokuları,
Dizdeki yara izi, ilk düş kırıklığı
Yüreğime işlemiştir.
Sonra büyümüş, tırmanmıştır hayatın yokuşlarına,
Hayallerle beslenip yeşermiştir,
Umutları sulayıp yarınlarda
Filizlendirmiştir.
Belki de aşkın şehirlerine uğradıysa eğer,
Kaldırım taşlarında fısıltılar yankılanmıştır,
Göz göze gelmelerde anlamlar
Gizlenmiştir.
Sonra inmeye başlamış yalnızlığın ovalarına doğru,
Hatıralar tarlasında solgun, silik, yorgun,
Kederlerde kaybolan yüzler…
Gözyaşlarımın izleri kalmıştır.
Şimdi bir zaman geçti içimden,
Kovdum ama unutamadım,
Sorsaydım bilirdim herhalde,
Soramadım.
Bir yanıt yazın