Gün biter, gölgeler uzar,
Yorgun ruhlar evlere koşar.
Herkes kendi derdiyle sarhoş,
Kimse kimseyi duymaz, anlamaz.
Yüzlerde maskeler, kalplerde buz,
Bir telaş, bir koşturmaca sonsuz.
Aşk bile yalan, sevgi bir söz.
Yalnızlık büyür.
Geceler kararır.
Umutlar ölür.
Her bir köşe bir anı saklar,
Her bir ses geçmişi fısıldar.
Kimse dinlemez, kimse bilmez,
Aşklar sahte, sevgiler yersiz.
Yapayalnız kalpler, çaresiz.
Zaman acımasız, hayat perdesiz.
Yine akşam, yine aynı dertler,
Yine bir yalan, yine sahte sevgiler.
Güneş batar, umutlar söner,
Herkes kendi karanlığına döner.
Bir çığlık yükselir, duyulmaz olur.
Yalan hayatlar, yaşamlar solur.
Akşam Telaşı
Bir yanıt yazın