Ağıt

Çekildim kabuğuma yine
Anlatamam derdimi kimseye
Ruhum daralıyor, nefes alamam
Bu şehrin uğultusu çok fena
Dayanamam.
Sessizlik bir ilaçtır belki
Yalnızlık bir sığınak
Kimse anlamaz halimi
Gözyaşlarım saklı
Ağlayamam.
Boşlukta sallanır ellerim
Tutunacak dalım yok
Umutsuzluk sarmış her yanımı
Güneş doğsa da fayda etmez
Isınamam.
Belki de kabullenmek gerek
Her şeyin bir sonu var
Ama ben henüz hazır değilim
Bu vedaya, bu ayrılığa
Katlanamam.